Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas slave Svetog mučenika Trifuna, koji je stradao za hrišćansku vjeru. U crkvenom kalendaru ovaj dan je označen crnim podebljanim slovom, a obilježava se i kao pretprazništvo Sretenja koje je sutra, odnosno u srijedu, 15. februara.

Sveti Trifun se smatra zaštitnikom mnogih zanata i onih koji iskreno vole i njeguju hrišćansku ljubav. Vinogradari posebno slave Svetog Trifuna, dok ga svojim zaštitnikom smatraju i gostioničari.

Na današnji dan vinogradari idu u vinograde, orezuju lozu i vinom zalivaju čokote, da bi time povratili vinogradu malaksalu snagu, poslije dugog zimskog perioda.

Vinogradari kažu da “valja” da se na današnji praznik poreže barem jedan čokot vinove loze i zalije vinom – da godina bude rodna, a od jeseni vino slatko. Zbog ovog običaja, u istočnoj Srbiji Svetog Trifuna zovu i Orezač ili Zarizoj.

Srpske porodice Svetog Trifuna slave kao krsnu slavu. Mole mu se da zaštite polja od poplava, grada i raznih vremenskih nepogoda.

Vjeruje se da ako na Trifundan pada snijeg ili kiša, biće kišna i rodna godina. Ako je vedro, godina će biti sušna i nerodna. Vjeruje se, takođe, da poslije ovog dana zima polako počinje da popušta – to Sveti Trifun na svoj praznik pobode u zemlju ugarak i snijeg počne da se topi.

Sveti Trifun rođen je u selu Kampsadi u Frigiji od siromašnih roditelja. U djetinjstvu čuvao guske. I još od djetinjstva na njemu je bila velika blagodat Božja, te je mogao isceljivati bolesti na ljudima i na stoci, i izgoniti zle duhove.

Srpska pravoslavna crkva, vjerujući u čudnu moć molitvenog zastupništva svetog mučenika Trifuna, ustanovila je naročiti molitveni čin, koji se vrši sa njivama ili baštama, ako se dogodi šteta od insekata, miševa i drugih životinja. Kad se vrši ovaj čin uzima se zejtin iz kandila svetog Trifuna i bogojavljenska vodica, pa sveštenik unakrst škropi njivu, baštu ili vinograd, i pored ostalog čita i “zaklinanije svjatago mučenika Trifuna”. Na taj način sveti Trifun se smatra zaštitnikom poljskih usjeva.

Vinogradari zbog toga slave svetog Trifuna kao patrona, pa toga dana idu u vinograde, orezuju po koju lozu i vinom zalivaju po koji čokot, da bi time povratili vinogradu malaksalu snagu, poslije dugog zimskog mrtvila, pa da počne bujati u proljeće koje se već počinje primicati.

Bude se priroda i ljubav

Sa ovim danom stiže proljeće, da se budi priroda i najuzvišenije osjećanje kod ljudi – ljubav.

Običaj da se 14. februara slavi praznik zaljubljenih potiče iz vremena antičke Grčke i Rima, kada su slavljena božanstva plodnosti i zaštitnici svetosti braka.

Na Dan zaljubljenih običaji su različiti i sve više se vezuju za potrošačko društvo, dok se u pravoslavnim hramovima i u pravoslavnim domovima na Trifundan poštuje pretežno vijekovna tradicija crkve, prenosi Kurir.